14 - 15 กุมภาพันธ์ 2565 มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

                วิศวกรสังคม (Social Engineer) คือคนที่ใส่ใจเรื่องราวต่าง ๆ ในสังคม และเข้ามามีส่วนร่วมในการสร้างสังคมให้ดีขึ้น โดยใช้การสังเกต เก็บข้อมูล คิดวิเคราะห์ แบบมีเหตุและผล รวมทั้งการแก้ไขปัญหาแบบเป็นระบบ ในการลงพื้นที่ชุมชนท้องถิ่น เพื่อร่วมสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ๆ ในการแก้ปัญหาและสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนไปสู่ความเป็นพลเมือง และสร้างชุมชนที่มีการยกระดับสามารถจัดการตนเองได้ บทบาท หน้าที่ของวิศกรสังคมคือวิเคราะห์ศักยภาพชุมชน ยกระดับองค์ความรู้ในชุมชน สร้างนวัตกรรมเพื่อการแก้ปัญหาชุมชนและ สร้างความยั่งยืนในการแก้ปัญหาเชิงพื้นที่ บนฐานข้อมูลของชุมชน ดังนั้น วิศวกรสังคม จึงเป็นทั้งผู้เรียนรู้และผู้เอื้อให้เกิดกระบวนการจัดการเรียนรู้ของคนในท้องถิ่น ได้มานั่งพูดคุยเพื่อออกแบบกระบวนการ / วิธีการในการจัดการปัญหาหรือยกระดับทุนของชุมชนไปสู่การสร้างมูลค่าเพิ่มโดยเน้นไปที่การมีส่วนร่วมของคนในชุมชนผสานกับความรู้จากภายนอกที่วิศกรสังคมจะเชื่อมโยงลงไปสู่ท้องถิ่นเพื่อขับเคลื่อนคุณภาพชีวิตของคนในพื้นที่ต่อไป (https://www.sangsanpanya.com)
                ในการดำเนินงานพัฒนาชุมชน จำเป็นจะต้องมีกลุ่มคนที่เป็นแกนนำในการทำงานร่วมกับชุมชนคือวิศวกรสังคม ปัจจุบันวิศวกรทางสังคม เริ่มมีบทบาทในการทำงานร่วมกับชุมชนมากขึ้น ซึ่งวิศวกรทางสังคมมีความสัมพันธ์กับภารกิจของมหาวิทยาลัยราชภัฏ เพราะวิศวกรทางสังคมมีหน้าที่ในการซ่อมและสร้างสมดุลขึ้นใหม่หลังจากที่สังคมเกิดความบิดเบี้ยวจากการเสียสมดุลระหว่างผลประโยชน์ส่วนตน ผลประโยชน์สาธารณะและผลประโยชน์ทางสังคม และฐานะที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเป็นสถาบันอุดมศึกษาเพื่อท้องถิ่น ดังพระราชทานนามจากล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 9 “ราชภัฏ” และในปี 2559 พระบามสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัวได้มอบหมายให้องคมนตรี แนะนำมหาวิทยาลัยราชภัฎให้ทำงานให้เข้าเป้าในการยกระดับการศึกษาและพัฒนาท้องถิ่นในท้องที่ตน โดยต้องมีคุณลักษณะที่สำคัญ 4 ประการคือ 1) ทักษะการคิดวิเคราะห์งเหตุ-ผล เห็นปัญหาเป็นสิ่งท้าทาย (นักคิด) 2) ทักษะในการสื่อสารองค์ความรู้เพื่อการแก้ปัญหา (นักสื่อสาร) 3) ทักษะในการทำงานร่วมกับผู้อื่น ระดมสรรพกำลัง ทรัพยากรเพื่อการแก้ปัญหา (นักประสานงาน) และ 4) ทักษะการสร้างนวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาสังคม (นักสร้างนวัตกรรม) (มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 2563)
                มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ เป็นสถาบันการศึกษาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มีทั้งหมด 7 คณะ ซึ่งรวมถึงคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ด้วย ในส่วนของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์นั้นก็ประกอบไปด้วย 9 สาขาวิชาคือ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษธุรกิจ บรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์ ดนตรี ศิลปะดิจิทัล การพัฒนาสังคม รัฐประศาสนศาสตร์ และ นิติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ได้ตระหนักถึงความสำคัญที่จะพัฒนานักศึกษาให้เป็นวิศวกรสังคมตามนโยบายของมหาวิทยาลัย จึงได้จัดโครงการและกิจกรรมต่าง ๆ ขึ้นมากมาย ทั้งนี้เพื่อส่งเสริมนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ให้เป็นวิศวกรสังคมทำงานร่วมกับชุมชนชาบ้านเพื่อพัฒนาท้องถิ่นให้เกิดความมั่นคง มั่งคั่ง และ ยั่งยืน
                ด้วยหลักการและเหตุผลดังกล่าว คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ จึงได้กำหนดจัดการประชุมวิชาการและนิทรรศการระดับชาติด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี ครั้งที่ 2 (NAC-HUSOC I: The 2nd National Conference on Humanities and Social Sciences for Undergraduate Students) ภายใต้ชื่อ “วิศวกรสังคมสู่การสร้างนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน” ซึ่งเป็นงานประชุมที่อยู่ภายใต้โครงการ “BRICC Festival 2022” ขึ้นในระหว่างวันที่ 14-15 กุมภาพันธ์ 2565 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ และผ่านระบบออนไลน์
                โดยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้
                        1. เพื่อเผยแพร่ผลงานวิชาการและงานวิจัยของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรี
                        2. เพื่อแสดงนิทรรศการผลงานสร้างสรรค์และนวัตกรรมต่าง ๆ ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรี
                        3. เพื่อสร้างเครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ระหว่างสถาบันการศึกษาต่าง ๆ
                กลุ่มเป้าหมาย / ผู้เข้าร่วมโครงการ
                        1. นักศึกษาของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และคณะต่าง ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ จำนวน 100 คน
                        2. นิสิตนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ จำนวน 100 คน
                สถานที่ในการดำเนินงาน
                        วันที่ 14-15 กุมภาพันธ์ 2565 ณ อาคาร 25 คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ และผ่านระบบออนไลน์
                ผลผลิต
                        1. นักศึกษาของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และคณะต่าง ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ และนิสิตนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ได้นำเสนอผลงานวิจัยและวิชาการ
                        2. นักศึกษาของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และคณะต่าง ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนิสิตนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ
                ผลลัพธ์
                        1. นักศึกษาของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และคณะต่าง ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ นักศึกษา และนิสิตนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ มีผลงานวิชาการและงานวิจัยตีพิมพ์เผยแพร่ในรายงานสืบเนื่องจากการประชุม (Online Proceedings) หรือ วารสารที่ร่วมเป็นแหล่งตีพิมพ์
                        2. เกิดการสร้างเครือข่ายทางวิชาการระหว่างนักศึกษาของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และคณะต่าง ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์กับนิสิตนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่าง ๆ